1891.- Prvi javni protesti stanovnika Bejtul-Mukadesa povodom dekreta osmanske vlasti o doseljavanju Jevreja na palestinsku zemlju i kupovinu zemlje.
1897. – Prvi cionistički kongres u švicarskom gradu Bal. Na ovom kongresu je javno saopćeno da je krajnji cilj cionizma formiranje domovine za Jevreje u Palestini.
1916. – Prema Sajks-Pikotovom sporazumu, arapske zemlje koje su do tada bile pod osmanskom vlašću podijeljene su između zemalja pobjednica u Prvom svjetskom ratu. Libanon i Sirija pripali su Francuskoj, a Irak i zemlje s one strane rijeke Jordan pripale Engleskoj. Palestina je pripala pod međunarodnu upravu.
1917. – Arthur Balfur, tadašnji ministar vanjskih poslova Engleske, obećao je cionističkim liderima pomoć u osnivanju jevrejske države u Palestini.
1918. – Engleska vojska okupirala je Palestinu.
1919. – Mirovna konferencija u Parizu u čijim zaključcima je izraženo protivljenje neovisnosti arapskih zemalja. Iste godine u Bejtul-Mukadesu je održan prvu palestinski kongres na kojem je izraženo protivljenje formiranju nacionalnog jezgra Jevreja u okupiranoj Palestini.
1921. – Održana Konferencija u Kairu. Područja Transjordanije stekla samoupravu.
1929. – Ustanak Arapa u Bejtul-Mukadesu i drugim palestinskim područjima. Stotine ljudi ubijeno.
1929-1936. – Ugušen Arapski ustanak protiv engleskog protektorata. London je obećao da će ograničiti doseljavanje Jevreja, te da će za Palestince formirati posebnu državu.
1947. – Približavanjem datuma isteka engleskog protektorata nad Palestinom (15.5.1948.) Organizacija Un-a usvaja Rezoluciju kojom se ova područja dijele na jevrejsku i arapsku državu.
1948. – Objava formiranja Izraela. Vojska arapskih zemalja ustala je u rat protiv Izraela. U ovom ratu koji je trajao do (13.1.1949.) više od 400 arapskih sela je sravnjeno sa zemljom, a više od 700.000 Palestinaca potražilo je utočište na zapadnoj obali rijeke Jordan u Gazi i arapskim zemljama.
1950. – Jordan je pripojio zapadnu obalu. Godinu dana kasnije jedan Palestinac je u istočnom Bejtul Mukadesu ubio jordanskog kralja. Egipatska vojska uspostavila je kontrolu nad pojasom Gaze.
28. maj – Nakon formiranja PLO-a u Kairu, Palestinsko nacionalno vijeće kao najveći organ PLO-a objavilo je u Istočnom Bejtul Mukadesu povelju (deklaraciju) kojom je zatražena oružana borba protiv jevrejske vlade.
1967. (jun) – Šestodnevni rat koji je rezultirao izraelskom okupacijom zapadne obale, istočnog Bejtul-Mukadesa i pojasom Gaze.
1967. (novembar) – Arapi su odbacili rezoluciju 242 OUN-a kojom je izraženo protivljenje prisvajanju zemalja osvojenih ratom i zatraženo zalaganje strana u sukobu za postizanje stabilnog mira na temelju kojeg će zemlje regiona moći zajedno živjeti u potpunoj sigurnosti.
1968. (mart) – 400 boraca PLO-a uz podršku jordanske vojske suprotstavilo se izraelskom napadu na najveću bazu u Kerani (Zapadna obala).
1969. (februar) – Jaser Arafat izabran za predsjednika izvršnog komiteta PLO-a.
1969. (avgust) – Cionisti zapalili Mesdžid al-Aqsa.
1969. – OUN je zvanično priznala Palestinsku naciju 16-22. septembar.
Tenzije između PLO-a i Jordana rezultirale krvavim sukobima u Jordanu. U ovim sukobima (”crni septembar”) ubijeno je više od 3.000 ljudi, a PLO se povukao u Libanon.
1974. (jun) – PLO se složio sa formiranjem palestinske države na bilo kojem dijelu slobodne palestinske zemlje.
1974. (novembar) – Arafat se u sjedištu UN-a pojavio sa maslinovom grančicom i pištoljem, te za svoj PLO uspio izdejstvovati članstvo u UN-u sa statusom posmatrača.
1980. (juli) – Parlament cionističkog režima proglasio je Quds trajnom prijestolnicom Izraelske vlade.
1981. (decembar) – Cionistički režim je Gilansku visoravan pripojio okupiranim teritorijama.
1982. (juni) – Izrael je okupirao libanonska područja sve do kapija Bejruta, te primorali PLO da svoje sjedište preseli u Tunis, a Izrael je nakon toga izvršio pokolj Palestinaca u logorima Sabra i Šatila.
1982. (septembar) – Falangisti (Maronski kršćani koji podržavaju Izrael) počinili masovni pokolj u izbjegličkim logorima Sabra i Šatila u zapadnom Libanonu pod kontrolom Izraela.
1987. (decembar) – Početak prve Intifade (ustanak palestinskog naroda protiv izraelske okupacije palestinskih teritorija) koja će trajati šest godina.
1993. (septembar) – Uzajamno priznanje PLO-a i Izraela na tajnim višemjesečnim pregovorima u Oslu. Usvojena je Deklaracija kojom Izrael prihvata Palestinsku samoupravu kako bi se možda trajno riješio sukob. Simbolično je to manifestirano rukovanjem između Isaka Rabina i Jasera Arefata.
1994. (maj) – Početak uspostave Palestinske samouprave na pet godina.
1994. (juli) – Arafat se vratio u Palestinu i formirao palestinsku samoupravu u Gazi. To je ustvari bila neovisna vlada sa ingerencijama u područjima koja je Izrael napustio.
1995. (novembar) – Izraelski ekstremista ubio Isaka Rabina
1996. (juni) – Nakon povlačenja Izraela iz većih gradova na Zapadnoj obali, Arafat biva izabran za predsjednika palestinske samouprave. Iste godine u Palestini su održani i prvi parlamentarni izbori.
1998. (decembar) – Historijska posjeta američkog predsjednika Gazi
2000. (jun) – Pregovori u Camp Davidu između Arafata i Ehuda Braka nakon četverogodišnjeg zatišja ponovo donijeli neuspjeh.
2000. (septembar) – Početak druge Intifade palestinskog naroda, nakon provokativne posjete Ariela Šarona džamiji Al-Aqsa.
2002. (mart) – Početak velike vojne operacije protiv Palestine u Ramullahu.
2002. (jun) – Izgradnja zidova razgraničenja između izraelskih područja i Zapadne obale, s ciljem (kako je kazano) spriječavanja samoubilačkih napada.
2002. (juli) – Džordž Buš od Palestinaca zatražio da izaberu drugog lidera.
2002. (decembar) – Početak blokade Arafatovog sjedišta u Ramullahu.
2003. (april) – Izrada Mirovnog plana – Mape puta.
2003. (septembar) – Izrael odlučio riješiti se Arafata.
2003. (decembar) – Šaron javno razotkrio plan odvajanja od Palestinaca.
2004. (februar) – Šaron saopćio vijest o rušenju jevrejskih naselja u pojasu Gaze.
2004. (mart) – Izraelci izvršili atentat na Šejh Ahmed Jasina, lidera Hamasa.
2004. (novembar) – Arafat nakon sumnjive bolesti umro u bolnici u Parizu.
2005. (januar) – Abu Mazen izabran za predsjednika palestinke Skupštine.
2005. (januar) – Susret Šaron i Abasen u Bejtul Mukadesu.
2005. (avgust) – Izraelci napustili 21 naselje u Gazi i četiri naselja na Zapadnoj obali.
2005. (septembar) – Završeno povlačenje Izraela iz Gaze.
2006. (januar) – Ariel Šaron preživio moždani udar, a Ehud Olmert nakon pobjede na parlamentarnim izborima, preuzeo i izvršnu vlast u Izraelu.
2006. (januar) – Hamas pobjedio na parlamentarnim izborima u okupiranim palestinskim područjima. Zapad uveo sankcije. Unutarnji sukobi među palestinskim liderima.
2007. (juni)
Izbijanje sukoba između Hamasa i Fetaha unutar palestinske samouprave. Abu Mazen, predsjednik palestinske samouprave smijenio predstavnike Hamasa, a na njihovo mjesto postavio predstavnike Fetaha.
2007. – Džordž Buš pozvao predstavnike Izraela i lidere arapskih zemalja ovog regiona na mirovne pregovore u Anapolisu.
2008. (juni) – Izrael i Hamas uz posredovanje Egipta postigli sporazum o privremenom nezvaničnom primirju.
2008. (septembar) – Ehud Olmert, izraelski premijer, podnio ostavku.
2009. (januar) – Izrael je, prethodno prekršivši primirje, počeo sa intenzivnim zračnim napadima na Gazu.
2010. (maj) – Napad Izraela na humanitarni konvoj brodova koji su išli za Gazu. Ubijeno 16 humanitaraca.